รางวัลหนังสือยอดเยี่ยมประจำ ค.ศ. ๑๙๘๕ จากสภาหนังสือเยาวชนแห่งออสเตรเลีย คือหนังสือเล่มหนึ่งที่ทำให้ฅนอ่านต้องฉุกคิดตั้งคำถามแก่ตนเองมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำถามที่ว่า 'การเกิดมาเป็นมนุษย์นั้น ควรจะมีศักดิ์ศรีเพียงไหน'---ระหว่างอ่านก็รู้สึกได้เช่นเดียวกับสาลินี คำฉันท์ ผู้แปล ที่คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเสียยิ่งกว่าเรื่องแต่งขึ้น เพราะเราได้สัมผัสความยากจนข้นแค้นของครอบครัวเร่ร่อนอย่างถึงพริกถึงขิง ได้กลิ่นอาหารที่มาจากการคุ้ยถังขยะ แอบเห็นความน่ารักในความมือไวของครอบครัวนักฉกฉวย โดยไม่สนใจการถูกชาวบ้านก่นด่า ขณะเดียวกันเราก็เห็นความชั่วร้ายของฅนมีฐานะที่กระทำต่อพวกเขาเช่นเดียวกัน---
เสน่ห์ของเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่โครงเรื่องหลวมๆ นี้ หากแต่เป็นรายละเอียดของชีวิตที่ผู้เขียนใช้ตัวหนังสือแทนกล้อง นำให้เราติดตามความเป็นจริงไปทีละภาพๆ ด้วยความสงสัยใคร่รู้ในพฤติกรรม ขณะเดียวกันก็ค่อยๆ ตกหลุมรักในความเป็นลิลลี่---ด้วย 'ศักดิ์ศรี' ของความเป็นมนุษย์ในตัวเธอ ทำให้เรื่องนี้งดงามเกินกว่าคำบรรยายใดๆ (จากคอลัมน์ : BOOK GUIDE หนังสือเนชั่นสุดสัปดาห์ วันที่ ๙-๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๐)
ยังไม่มีรายการแสดงความคิดเห็น