รายละเอียด(อย่างย่อ) เสียครั้งแรก เกาะหมากจากแผนผัง เขาเปลี่ยนชื่อมาเป็นปีนังจำได้มั้ย นั่นแหละบิ่นจากขวานทองเล่มของไทย สามร้อยกว่าตารางไมล์หลักฐานมี - - ครั้งที่สอง เสียซ้ำยังจำได้ เสียมะริดแหละทวายตะนาวศรี สองพันสามร้อยสิบหกโชคไม่ดี เสียเนื้อที่สามหมื่นกว่าตารางไมล์- - ครั้งที่สาม บันพรายมาศถูกตัดเหี้ยม เขาเปลี่ยนชื่อมาเป็นฮาเตี้ยนตั้งชื่อใหม่ สองพันสามร้อยสิบสามแสนช้ำใจ เสียเนื้อที่เท่าไหร่ไม่ปรากฏในบทความ - - ครั้งที่สี่เจ็บแค้นแสนหวี กินเนื้อที่ถึงเชียงตุงกรุงสยาม ตั้งเก้าหมื่นตารางกิโลโอ้มันทำ คนสร้างกรรมบัดเดี๋ยวนี้ก็ดีกัน - - ครั้งที่ห้า เสียรัฐเปรัค ถูกเขาผลักหกล้มเฉือนคนขวาน สองพันสามร้อยหกสิบเก้าแสนร้าวราน ต่างหยิบขวานขึ้นมาถือดูชื่อไทย - - ครั้งที่เจ็ด เสียแคว้นดินแดนเขมร เกิดพิเรนเพราะฝรั่งกำลังบ้า เที่ยวออกล่าเมืองขึ้นชื่นอุรา เสียอีกหนึ่งแสนกว่าตารางกิโล - - ครั้งที่แปด เสียแคว้นดินแดนใหม่ ชื่อสิบสองจุไทยก็ใหญ่โข แปดหมื่นกว่าที่กว้างตารางกิโล แทบร้องโฮใจระเหี้ยเพราะเสียดาย - - ครั้งที่เก้า เศร้าแสนแคว้นไม่สิ้น เสียลุ่มแม่น้ำสาละวินด้านฝั่งซ้าย สิบสามหัวเมืองต้องเหมาให้เขาไป ใครที่ทำช้ำใจไทยต้องจำ - - ครั้งที่สิบเลี่ยนล้ำแม่น้ำโขง ถูกเขาโกงฝั่งซ้ายไทยถลำ - - ครั้งสิบเอ็ด เสียฝั่งขวานั่งหน้าดำ มันเจ็บจำฝังจำอยู่กลางใจ - - ครั้งสิบสอง ใจรันทดแทบหมดท่า เสียมณฑลบูรพาอีกจนได้ เขาพรากไปจากแหลมทองถิ่นของไทย สามหมื่นกว่าตารางไมล์โดยประมาณ - - ครั้งสิบสาม ตรังกานูไทรบุรี ในแผนที่มองเห็นเป็นหลักฐาน ไปถึงปริดติดรัฐกะลันตัน อีกห้าหมื่นโดยประมาณตารางไมล์ - - ครั้งสิบสี่ เสียเขาพระวิหาร ปัจจุบันให้เขมรท่านเห็นไหม จำไว้เถิดเลือดเนื้อชาติเชื่อไทย จงหันใจเข้ารวบรวมพลัง