ถ้าผมจะพูดว่า ‘มิกซ๎เป็นแมวของมักซ๎’ ผมก็อาจพูดได้อีกเหมือนกันว่า ‘มักซ๎เป็นมนุษย์ของมิกซ๎’ แต่ชีวิตสอนเราว่า ไม่ยุติธรรมเลยที่ฅนจะเป็นเจ้าของใครฅนใด หรือเป็นเจ้าของสัตว์ตัวใดตัวหนึ่ง ดังนั้น เราจึงควรพูดว่า ‘มักซ๎กับมิกซ๎ หรือมิกซ๎กับมักซ๎’ ต่างก็รักกัน
--------------------------
หนังสือเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกับหนังสือเด็กเล่มอื่นๆของ หลุยซ๎ เซปุล๎ดา คือ เขียนเพื่อให้ผู้ใหญ่อ่านร่วมกับเด็ก หรือผู้ใหญ่อ่านให้เด็กฟัง หรือแม้เด็กอ่านให้ฅนชราฟัง ความคิดเช่นนี้อยู่ในหัวใจนักเขียนผู้เขียนเรื่องสำหรับเด็ก ซึ่งในวันหนึ่งได้รู้ว่าฅนชรา หรือแม้ผู้ใหญ่ ทุกฅนต่างก็ปรารถนาจะกลับไปสู่วัยเยาว์ของตน ในโลกอันห่างเหินเช่นปัจจุบันนี้ หากเด็กกับผู้ใหญ่ได้ใกล้ชิดกัน มีเครื่องคล้องอันละเอียดอ่อนสิ่งหนึ่ง คือเรื่องราวในหนังสือ ก็นับเป็นสิ่งวิเศษและช่วยให้บังเกิดสิ่งดีงามต่างๆ ตามมามากมาย หนังสือนี้จึงเป็นหนังสือพิเศษ และดีวิเศษอีกเล่มหนึ่งของนักเขียนชื่อ หลุยซ๎ เซปุล๎ดา (คำนำ)
ยังไม่มีรายการแสดงความคิดเห็น